Is this the way to Amarillo?
Door: Arnoud
Blijf op de hoogte en volg Arnoud
15 Januari 2008 | Verenigde Staten, Amarillo
Zoals eerder beloofd volgt hier het vervolg van onze amerikaanse avonturen. Daan en Lars letten momenteel niet op dus kan ik lekker alles schrijven wat ik wil haha!!
Nou, waar waren we gebleven...
Ja, na ons vertrek uit San Diego ging de reis via Death Valley richting de Grand Canyon. In Death Valley brachten wij erg toepasselijk de kerstdagen door. Alles behalve een witte kerst dus. Het heeft echter wel mooie plaatjes opgeleverd; een stel idioten die met kerstmutsen door het typische landschap van de vallei rennen.
Death Valley is echt schitterend en gelukkig waren wij er in de winter zodat we niet uit onze auto's dreven. Op een eenvoudige, maar lekkere kerstmaaltijd en een mini-kerstboom met lampjes na hebben we dan ook weinig van dezed dagen gemerkt. Het landschap was wel fantastisch, maar de foto's spreken voor zich.
Na Death Valley werd er koers gezet richting een van amerika's beroemdste hot spots: de Grand Canyon. In de Canyon lag wel sneeuw, maar de kerst was inmiddels voorbij. Zoals in vele nationale parken is er ook in Death Valley geen betaalbaar motel of iets dergelijks te vinden, dus sliepen we weer enkele dagen met zijn vijven in de camper. Overdag genoten we van de fantastische uitzichten over de Canyon, de avonden werden onder het genot van een natje en een droogje doorgebracht met spelletjes, muziek en kletspraat.
Nadat de laatste nacht in de Grand Canyon verschillende functies van de camper het hadden begeven (waarschijnlijk door de extreme vrieskou) vertrokken we maar weer uit het park om terug te reizen naar Las Vegas. Hier hadden we een camping gereserveerd en zouden we de jaarwisseling gaan meemaken. Aangezien alles in Vegas zo'n beetje volgeboekt of onbetaalbaar was gingen we maar weer met 5-en de camper in....het voordeel daarvan is dat het erg scheelt in de kosten!
In Vegas hebben we ons enkele dagen vergaapt aan neonlampjes, flikkerende gokkasten, enorme hotelcomplexen, theatershows enz enz. Het hoogtepunt hiervan moest uiteraard de nieuwjaarsviering worden. Op de bewuste avond togen wij samen met enkele honderdduizenden anderen richting de strip in afwachting van middernacht. Onder het genot van enkele pilsjes, champagne en sigaartjes brachten wij de jaarwisselinhg door, waarna, bij mij althans het licht zo ongeveer uit ging. Op de filmpjes heb ik teruggezien dat we ook later op de avond nog grappen hebben uitgehaald in een van de grootste hotels/casino's van Sin City: Ceasar's Palace.
Op nieuwjaarsdag ging Lars ons verlaten voor een dikke week Hawaii en een dag later togen Bart, Annemarie, Daan en ik richting Flagstaff. Hier hebben wij nog enkele dagen rondgehangen en de stad bekeken. (Leuk stadje Les). Ik was zo gek even uit te proberen hoe het is om in Flagstaff een duurloopje te doen, maar of het nou aan mijn slechte conditie, of aan de enorme hoogte van Flagstaff ligt...het viel me in ieder geval erg zwaar.
Toen was de dag aangebroken dat Bart en Annemarie weer huiswaarts zouden keren. Het weer was die nacht al wat verslechterd en er was de nodige sneeuw gevallen met als gevolg dat de vlucht van Flagstaff naar Phoenix was gecancelled. Dus wij weer de auto in om Bart en Anne af te zetten in Phoenix. Daar kwamen wij net op tijd aan, en na een bliksemafscheid haalden Bart en Annemarie net hun vliegtuig.
Daan en ik hadden vervolgens een hele rit voor de boeg richting Colorado. Na 3 dagen in de auto en heel wat omzwervingen vanwege afgesloten bergpassen kwamen wij eindelijk aan in Gunnison. Hier namen wij een betaalbaar motelletje en hebben ons in de daaropvolgende dagen vermaakt met het roetsjen van besneeuwde bergen, het ontdooien van bevroren tenen, het schrijven van artikelen en sollicitatiebrieven en het nuttigen van 'beverages'. Gunnison heeft namelijk een bruisend nachtleven en volgens onze plaatselijke gids, operazanger Ron, komt George Bush himself er regelmatig samen met zijn dochters om zich vol te gieten.
Ron was overigens een erg markant persoon; een afro-amerikaan van 43 jaar, die zowel op mannen als op vrouwen valt, een dochter van 27 heeft, maar niet getrouwd is. Operazanger van beroep, maar geld verdienend met vastgoedhandel. Anyways...hij liet ons de buurt zien en introduceerde ons aan enkele locals die hem allemaal 'some love' gaven.
Aangezien Lars ondertussen terug was gekomen uit Hawai was het ook voor Daan en mij tijd om het wintersportgebied te verlaten en Lars te gaan opzoeken in Amarillo, je weet wel, van 'Is this the way to..?' Daar aangekomen bleek onze robuuste Jeep wat lastig te besturen. Deze staat inmiddels bij de garage voor een te dure reparatie die we dan ook voorlopig niet gaan laten uitvoeren. De steen die we in Canada (2 maanden terug) geraakt hadden bleek toch wat meer schade opgeleverd te hebben... Volgens de garagehouder is het wel verantwoord om nog met deze wagen door te rijden richting Chicago (Dus papa's en mama's, geen zorgen), zodat we hem daar kunnen laten repareren en hopen dat de verzekering dit allemaal gaat vergoeden. Hierdoor gaat onze d-tour langs Dallas echter niet meer door, en zijn we automatisch aangeland in het laatste deel van onze reis.
Tenslotte zal ik het weekje dat Lars in Hawai heeft gehad nog even uitlichten. Ik was er natiuurlijk zelf niet bij, maar heb de foto's gezien en volgens mij heeft Lars een fantastische tijd gehad met de vele jongeren in het hostel op Maui. Hij heeft vulkanen beklommen, op het strand gelegen, gevolleybald, door het regenwoud gesjouwd, walvissen en dolfijnen gespot, gesnorkeld met schilpadden en naar eigen zeggen ook 'een meisje van heel dichtbij gezien'. Dus!
Nou ik zal er weer eens een eind aan breien. Wij proberen ons in het ietwat saaie Amarillo te vermaken en niet te cryen op ons pillow. Vanavond daarom maar weer eens naar de film.
Tot het volgende verhaal(tje).
Groeten Arnoud.
Nou, waar waren we gebleven...
Ja, na ons vertrek uit San Diego ging de reis via Death Valley richting de Grand Canyon. In Death Valley brachten wij erg toepasselijk de kerstdagen door. Alles behalve een witte kerst dus. Het heeft echter wel mooie plaatjes opgeleverd; een stel idioten die met kerstmutsen door het typische landschap van de vallei rennen.
Death Valley is echt schitterend en gelukkig waren wij er in de winter zodat we niet uit onze auto's dreven. Op een eenvoudige, maar lekkere kerstmaaltijd en een mini-kerstboom met lampjes na hebben we dan ook weinig van dezed dagen gemerkt. Het landschap was wel fantastisch, maar de foto's spreken voor zich.
Na Death Valley werd er koers gezet richting een van amerika's beroemdste hot spots: de Grand Canyon. In de Canyon lag wel sneeuw, maar de kerst was inmiddels voorbij. Zoals in vele nationale parken is er ook in Death Valley geen betaalbaar motel of iets dergelijks te vinden, dus sliepen we weer enkele dagen met zijn vijven in de camper. Overdag genoten we van de fantastische uitzichten over de Canyon, de avonden werden onder het genot van een natje en een droogje doorgebracht met spelletjes, muziek en kletspraat.
Nadat de laatste nacht in de Grand Canyon verschillende functies van de camper het hadden begeven (waarschijnlijk door de extreme vrieskou) vertrokken we maar weer uit het park om terug te reizen naar Las Vegas. Hier hadden we een camping gereserveerd en zouden we de jaarwisseling gaan meemaken. Aangezien alles in Vegas zo'n beetje volgeboekt of onbetaalbaar was gingen we maar weer met 5-en de camper in....het voordeel daarvan is dat het erg scheelt in de kosten!
In Vegas hebben we ons enkele dagen vergaapt aan neonlampjes, flikkerende gokkasten, enorme hotelcomplexen, theatershows enz enz. Het hoogtepunt hiervan moest uiteraard de nieuwjaarsviering worden. Op de bewuste avond togen wij samen met enkele honderdduizenden anderen richting de strip in afwachting van middernacht. Onder het genot van enkele pilsjes, champagne en sigaartjes brachten wij de jaarwisselinhg door, waarna, bij mij althans het licht zo ongeveer uit ging. Op de filmpjes heb ik teruggezien dat we ook later op de avond nog grappen hebben uitgehaald in een van de grootste hotels/casino's van Sin City: Ceasar's Palace.
Op nieuwjaarsdag ging Lars ons verlaten voor een dikke week Hawaii en een dag later togen Bart, Annemarie, Daan en ik richting Flagstaff. Hier hebben wij nog enkele dagen rondgehangen en de stad bekeken. (Leuk stadje Les). Ik was zo gek even uit te proberen hoe het is om in Flagstaff een duurloopje te doen, maar of het nou aan mijn slechte conditie, of aan de enorme hoogte van Flagstaff ligt...het viel me in ieder geval erg zwaar.
Toen was de dag aangebroken dat Bart en Annemarie weer huiswaarts zouden keren. Het weer was die nacht al wat verslechterd en er was de nodige sneeuw gevallen met als gevolg dat de vlucht van Flagstaff naar Phoenix was gecancelled. Dus wij weer de auto in om Bart en Anne af te zetten in Phoenix. Daar kwamen wij net op tijd aan, en na een bliksemafscheid haalden Bart en Annemarie net hun vliegtuig.
Daan en ik hadden vervolgens een hele rit voor de boeg richting Colorado. Na 3 dagen in de auto en heel wat omzwervingen vanwege afgesloten bergpassen kwamen wij eindelijk aan in Gunnison. Hier namen wij een betaalbaar motelletje en hebben ons in de daaropvolgende dagen vermaakt met het roetsjen van besneeuwde bergen, het ontdooien van bevroren tenen, het schrijven van artikelen en sollicitatiebrieven en het nuttigen van 'beverages'. Gunnison heeft namelijk een bruisend nachtleven en volgens onze plaatselijke gids, operazanger Ron, komt George Bush himself er regelmatig samen met zijn dochters om zich vol te gieten.
Ron was overigens een erg markant persoon; een afro-amerikaan van 43 jaar, die zowel op mannen als op vrouwen valt, een dochter van 27 heeft, maar niet getrouwd is. Operazanger van beroep, maar geld verdienend met vastgoedhandel. Anyways...hij liet ons de buurt zien en introduceerde ons aan enkele locals die hem allemaal 'some love' gaven.
Aangezien Lars ondertussen terug was gekomen uit Hawai was het ook voor Daan en mij tijd om het wintersportgebied te verlaten en Lars te gaan opzoeken in Amarillo, je weet wel, van 'Is this the way to..?' Daar aangekomen bleek onze robuuste Jeep wat lastig te besturen. Deze staat inmiddels bij de garage voor een te dure reparatie die we dan ook voorlopig niet gaan laten uitvoeren. De steen die we in Canada (2 maanden terug) geraakt hadden bleek toch wat meer schade opgeleverd te hebben... Volgens de garagehouder is het wel verantwoord om nog met deze wagen door te rijden richting Chicago (Dus papa's en mama's, geen zorgen), zodat we hem daar kunnen laten repareren en hopen dat de verzekering dit allemaal gaat vergoeden. Hierdoor gaat onze d-tour langs Dallas echter niet meer door, en zijn we automatisch aangeland in het laatste deel van onze reis.
Tenslotte zal ik het weekje dat Lars in Hawai heeft gehad nog even uitlichten. Ik was er natiuurlijk zelf niet bij, maar heb de foto's gezien en volgens mij heeft Lars een fantastische tijd gehad met de vele jongeren in het hostel op Maui. Hij heeft vulkanen beklommen, op het strand gelegen, gevolleybald, door het regenwoud gesjouwd, walvissen en dolfijnen gespot, gesnorkeld met schilpadden en naar eigen zeggen ook 'een meisje van heel dichtbij gezien'. Dus!
Nou ik zal er weer eens een eind aan breien. Wij proberen ons in het ietwat saaie Amarillo te vermaken en niet te cryen op ons pillow. Vanavond daarom maar weer eens naar de film.
Tot het volgende verhaal(tje).
Groeten Arnoud.
-
15 Januari 2008 - 23:24
Daan:
Wat maak je toch een leuke dingen mee! Fantastisch. Geniet nog van een mooie tijd daar en doe de groeten aan Lars. Hopelijk komt het met de auto nog goed. Veel plezier nog.
Daan -
15 Januari 2008 - 23:27
Lars:
Daan,
bedankt voor de groetjes. Arnoud heeft ze netjes overgebracht. Ook mijn complimenten voor de samenvattingscapaciteiten van Arnoud, ik had het niet beter kunnen verwoorden!
Halleejkes -
16 Januari 2008 - 07:29
Wim Oudbier:
Nou ik ben weer op de hoogte. Dus we hoeven ons geen zorgen te maken over de auto. Een goede reis gewenst voor het laatste traject back to Chicago.
Groet, Wim -
16 Januari 2008 - 09:18
Blau:
he boutje, geweldig verhaal zeg, wordt er een beetje jaloers van, maar goed, ieder zijn ding he! Hier gaat alles goed, zondag wezen klünen in Breda, was weer errug gezellig! (kijk, dat hebben wij dan weer he, ieder zijn ding!!) Geniet nog van de laatste weken van jullie trip, en tot snel!
Dikke kus Laura -
16 Januari 2008 - 12:44
H.B.:
Lars, dikzak..... definieer 'van dichtbij gezien'! -
16 Januari 2008 - 13:00
Flip:
H.B. je haalt me de woorden uit de mond... -
16 Januari 2008 - 18:43
Broeder:
Broeder,
Klinkt weer redelijk. Al vind ik het feit dat je je eigen grappen niet meer herrinert nogal slap.
Maar bij deze is het je ook weer vergeven.
Ik neem aan dat dit alles betekend dat het einde in zicht is...mooi, want dan hoef ik tenminste niet meer je ellenlange verhalen te lezen. (Te lang, veel te lang)
Je komt wel een keer langs in Barcelona hierna mag ik aannemen?
Wel, ik krijg het wel weer te horen via de mail.
De spaanse groeten
Michiel -
16 Januari 2008 - 20:38
Bout:
He shit, jammer dat ik het klunen nou net weer gemist heb. Daar keek ik nou juist zo naar uit...Inhalen met de carnaval dan maar! -
17 Januari 2008 - 19:27
Lars:
Fijn dat jullie zo geinteresseerd zijn jongens, maar moet ik dat nou op dit medium gaan uitleggen... -
17 Januari 2008 - 20:11
Leske:
Tof om te lezen!!!
Ik zit ondertussen weer in Vlaggemast dus mochten jullie het naar huis gaan uit willen stellen zijn jullie hier weer welkom!
Liefs Les -
19 Januari 2008 - 10:25
B.o.b.:
Hahah, larske! Zo dichtbij dat je de gepaste afstand overschreden hebt? Sterk werk geile beer! Heb je toch nog een beetje geflambeerd op Hawaii
-
19 Januari 2008 - 17:54
Lars:
Hangende het onderzoek kan ik daar helaas geen uitspraken over doen... -
23 Januari 2008 - 16:40
H.B.:
mij lijkt dit medium juist uitermate geschikt om dit uit te leggen! -
23 Januari 2008 - 19:52
Paul Cremers:
Hallo Arnoud en vrienden
Het is fijn weer eens even jullie belevenissen te lezen. Heel boeiende zaken en natuurlijk de uitersten van mooie natuur, in al zijn facetten en cultuur, zover daarvan in de US voor jullie sprake is. Jullie zullen heel wat te vertellen hebben als jullie weer terug zijn, en dan zijn er denk nog wat meer foto's te zien.
Arnoud ik heb je nog een mail gestuurd. Heb je die al gelezen.
Tot over een weekje.
Paul -
25 Januari 2008 - 16:05
Mark:
Ook ik ben van mening dat dit het juiste medium is om enige uitspraken te doen van het juiste kaliber rondom het plaatselijke delict.
Vertel het ons Lars, of ik zeg het tegen Holle Bolle Gijs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
