Nieuw-Zeeland deel 2: Op naar het zuiden.
Door: Arnoud
Blijf op de hoogte en volg Arnoud
19 April 2006 | Nieuw Zeeland, Wanaka
Ha beste mensen die trouw mijn verhalen volgen!
Mijn vorige updae eindigde met een skydive in het vooruitzicht en die is inmiddels achter de rug, en ik leef nog! (sorry dat ik dat niet eerder bevestigd heb mam). De sprong was fantastisch en vreemd genoeg was ik eigenlijk helemaal niet zenuwachtig, zelfs niet toen we daadwerkelijk het vliegtuig uitvielen! De vrije val van een seconde of 45 is echt fantastisch! We sprongen van een hoogte van 12000 voet (oftewel 4 kilometer) dat is dus best hoog zou je zo kunnen zeggen. Met een enorme vaart schiet je door de lucht omlaag, je wangen flapperen in de wind, maar je bent echt 'vogelvrij'. Daarna volgt een schok van de zich uitvouwende parachute en hang je ergens boven in de lucht te bungelen...Het uitzicht is echt fantastisch, maar ja, wat wil je met het Nieuw-Zeelandse landschap onder je. Wat me opviel is de prachtige stilte boven in de lucht, echt heel speciaal. Na enkele bochten werd het toch alweer tijd om te gaan landen, want in Taupo is het skydiven lopendebandwerk, dus de buddies moeten weer het vliegtuig in voor de volgende sprong ( deze mensen springen zo'n 15-20 keer per dag uit een vliegtuig, wat een beroep!!!). Na een veilige landing was het nog even wachten op de dvd-compilatie, die ik toch maar gekocht heb (al is dat nog duurder dan de sprong zelf, maar ok..). Deze week hebben we nog uitgebreid nagenoten van onze sprong, echt een kick!!
Maar goed, de reis ging verder! Op maandag 17 april stond het volgende 'hoogtepunt' op het programma: namelijk de Tangariro-crossing; een wandeling van 17 kilometer door een nationaal park in het midden van het Noordereiland, klinkt misschien saai, maar in het midden van deze wandeling ligt Mount Ruapehu, beter bekend als 'Mount Doom' uit de Lord of the Rings films. De beklimming hoort niet bij de wandeling, maar kan door de fanatiekeling wel gedaan worden, en dat kon ik natuurlijk niet laten..
De eerste 2 uur van de wandeling waren vrij eenvoudig, redelijk vlak. Daarna echter kwamen Chris en ik aan de voet van de vulkaan aan, daar begon het echte klimwerk, ook voor diegenen die de vulkaan niet gingen belkimmen en alleen de wandeling wilden maken, want je moest namelijk toch eerst een bijzonder steile en rotachtige bergpas over om de wandeling te kunnen voortzetten. Gevolg: een horde puffende mensen die duidelijk de vorm missen danwel te oud zijn voor een dergelijke inspanning. Na dit inspannende eerste deel besloot Chris mij niet te vergezellen op de echte beklimming van de vulkaan, want hij had namelijk geen wandelschoenen aan. Aan deze beslissing heeft hij achteraf bijzonder goed gedaan denk ik. Gelukkig vond ik snel iemand anders om mee te klimmen: Jukka uit Finland. Jukka en ik begonnen aan de beklimming en ik hoopte dat hij het niet halverwege op zou geven, want ik wilde bijzonder graag omhoog, maar het leek mij niet verstandig om dat in mn eentje te doen... Het zicht was slecht omdat de berg voor een groot gedeelte in de wolken hing. Er was geen pad, dus het enige dat je kunt doen is omhoog gaan, dan weet je zeker dat je de goede kant oploopt. De ondergrond bestond uit losliggende stenen die af en toe niet bleven liggen en naar beneden rolllen, wat het klimmen niet gemakkelijker maakt. Gelukkig vonden Jukka en ik halverwege de beklimming een strook vaste rotsen waarover we de weg omhoog vervolgden, dat was iets eenvoudiger. Na een klim van 2 uur kwamen we op de top aan, goed gevoel hoor, we hadden Mount Doom overwonnen! Het uitzicht was prachtig en we zijn ongeveer een half uur boven gebleven. Toen moetsen we weer naar beneden, wat ook niet bijzonder gemakkelijk was, min of meer over de losliggende stenen glijdend/rollend kwamen we weer beneden aan waar ons de rest van de normale wandeltocht wachtte. Ik ontmoette Chris weer in een berghut 2 uur verderop en we vervolgden de route om 's avonds afgemat weer bij onze camper te retourneren. Moe maar voldaan!
De volgende dag zijn we naar Wellington gereden waar we toevallig in het plaatselijke museum een Lord of the Rings tentoonstelling tegenkwamen: effe kijken natuurlijk, echt leuk, allerlei rekwisieten, kostuums en decors uit de films. Helaas mochten er geen foto's van gemaakt worden...
De volgende ochtend met de Ferry gegaan. Deze vaart onder andere door de Marlborough-sound, een doolhof van eilandjes en landtongen aan de kust van het Zuidereiland.
De rest van de dag hebben we in de auo doorgebracht op weg naar het zuiden. Vandaag hebben we ook nog een heel stuk gereden, maar ook een paardrijtocht gemaakt langs een groot bergmeer; weer eens wat anders, maar ook leuk. Na het besturen van de olifant in Thailand was nu het paard aan de beurt; best makkelijk. Na dit ritje zijn we langs verschillende bergmeren naar Wanaka gereden. Hopelijk kunnen we hier morgen gaan mountainbiken of raften, we zien wel. Daarna gaat de reis verder richting Queenstown. Maar daarover later meer, het verhaal lijkt me nu al wel weer lang genoeg.
Alles is dus opperbest, nog maar een weekje te gaan!
Tot schrijfs!
groetjes Arnoud.
Mijn vorige updae eindigde met een skydive in het vooruitzicht en die is inmiddels achter de rug, en ik leef nog! (sorry dat ik dat niet eerder bevestigd heb mam). De sprong was fantastisch en vreemd genoeg was ik eigenlijk helemaal niet zenuwachtig, zelfs niet toen we daadwerkelijk het vliegtuig uitvielen! De vrije val van een seconde of 45 is echt fantastisch! We sprongen van een hoogte van 12000 voet (oftewel 4 kilometer) dat is dus best hoog zou je zo kunnen zeggen. Met een enorme vaart schiet je door de lucht omlaag, je wangen flapperen in de wind, maar je bent echt 'vogelvrij'. Daarna volgt een schok van de zich uitvouwende parachute en hang je ergens boven in de lucht te bungelen...Het uitzicht is echt fantastisch, maar ja, wat wil je met het Nieuw-Zeelandse landschap onder je. Wat me opviel is de prachtige stilte boven in de lucht, echt heel speciaal. Na enkele bochten werd het toch alweer tijd om te gaan landen, want in Taupo is het skydiven lopendebandwerk, dus de buddies moeten weer het vliegtuig in voor de volgende sprong ( deze mensen springen zo'n 15-20 keer per dag uit een vliegtuig, wat een beroep!!!). Na een veilige landing was het nog even wachten op de dvd-compilatie, die ik toch maar gekocht heb (al is dat nog duurder dan de sprong zelf, maar ok..). Deze week hebben we nog uitgebreid nagenoten van onze sprong, echt een kick!!
Maar goed, de reis ging verder! Op maandag 17 april stond het volgende 'hoogtepunt' op het programma: namelijk de Tangariro-crossing; een wandeling van 17 kilometer door een nationaal park in het midden van het Noordereiland, klinkt misschien saai, maar in het midden van deze wandeling ligt Mount Ruapehu, beter bekend als 'Mount Doom' uit de Lord of the Rings films. De beklimming hoort niet bij de wandeling, maar kan door de fanatiekeling wel gedaan worden, en dat kon ik natuurlijk niet laten..
De eerste 2 uur van de wandeling waren vrij eenvoudig, redelijk vlak. Daarna echter kwamen Chris en ik aan de voet van de vulkaan aan, daar begon het echte klimwerk, ook voor diegenen die de vulkaan niet gingen belkimmen en alleen de wandeling wilden maken, want je moest namelijk toch eerst een bijzonder steile en rotachtige bergpas over om de wandeling te kunnen voortzetten. Gevolg: een horde puffende mensen die duidelijk de vorm missen danwel te oud zijn voor een dergelijke inspanning. Na dit inspannende eerste deel besloot Chris mij niet te vergezellen op de echte beklimming van de vulkaan, want hij had namelijk geen wandelschoenen aan. Aan deze beslissing heeft hij achteraf bijzonder goed gedaan denk ik. Gelukkig vond ik snel iemand anders om mee te klimmen: Jukka uit Finland. Jukka en ik begonnen aan de beklimming en ik hoopte dat hij het niet halverwege op zou geven, want ik wilde bijzonder graag omhoog, maar het leek mij niet verstandig om dat in mn eentje te doen... Het zicht was slecht omdat de berg voor een groot gedeelte in de wolken hing. Er was geen pad, dus het enige dat je kunt doen is omhoog gaan, dan weet je zeker dat je de goede kant oploopt. De ondergrond bestond uit losliggende stenen die af en toe niet bleven liggen en naar beneden rolllen, wat het klimmen niet gemakkelijker maakt. Gelukkig vonden Jukka en ik halverwege de beklimming een strook vaste rotsen waarover we de weg omhoog vervolgden, dat was iets eenvoudiger. Na een klim van 2 uur kwamen we op de top aan, goed gevoel hoor, we hadden Mount Doom overwonnen! Het uitzicht was prachtig en we zijn ongeveer een half uur boven gebleven. Toen moetsen we weer naar beneden, wat ook niet bijzonder gemakkelijk was, min of meer over de losliggende stenen glijdend/rollend kwamen we weer beneden aan waar ons de rest van de normale wandeltocht wachtte. Ik ontmoette Chris weer in een berghut 2 uur verderop en we vervolgden de route om 's avonds afgemat weer bij onze camper te retourneren. Moe maar voldaan!
De volgende dag zijn we naar Wellington gereden waar we toevallig in het plaatselijke museum een Lord of the Rings tentoonstelling tegenkwamen: effe kijken natuurlijk, echt leuk, allerlei rekwisieten, kostuums en decors uit de films. Helaas mochten er geen foto's van gemaakt worden...
De volgende ochtend met de Ferry gegaan. Deze vaart onder andere door de Marlborough-sound, een doolhof van eilandjes en landtongen aan de kust van het Zuidereiland.
De rest van de dag hebben we in de auo doorgebracht op weg naar het zuiden. Vandaag hebben we ook nog een heel stuk gereden, maar ook een paardrijtocht gemaakt langs een groot bergmeer; weer eens wat anders, maar ook leuk. Na het besturen van de olifant in Thailand was nu het paard aan de beurt; best makkelijk. Na dit ritje zijn we langs verschillende bergmeren naar Wanaka gereden. Hopelijk kunnen we hier morgen gaan mountainbiken of raften, we zien wel. Daarna gaat de reis verder richting Queenstown. Maar daarover later meer, het verhaal lijkt me nu al wel weer lang genoeg.
Alles is dus opperbest, nog maar een weekje te gaan!
Tot schrijfs!
groetjes Arnoud.
-
19 April 2006 - 09:58
Arnoud:
Foto's van de skydive zijn al te bekijken op www.arnoudcremers.myphotoalbum.com -
19 April 2006 - 10:23
Paus:
Yo Boudje! Gefeliciteerd met je overwinning van Mount Doom! Die sky dive foto's zijn ook kei gaaf. Die kerel zit heel de tijd te lachen, ik weet wel wat ik wil worden later!!!
daaaaaaaaaaaaag, paus -
19 April 2006 - 10:34
Michiel:
Geweldig verhaal broeder, zelfs zo geweldig dat ik het maar half geloof. Dus ik ga nu snel de fotos bekijken als bewijsmateriaal.
Dan zal ik moederlief meteen even het goede nieuws vertellen, namelijk dat je niet dood bent.
daag
de broer -
19 April 2006 - 13:10
Marthe:
zoooo leuk verhaaal hoor broeder..en zeer mooie foto's van het skydiven ;)
erg goed van je dat je door bent gaan klimmen op die Mount doom.. :) welke beesten ga je nu nog meer besturen behalve de olifant en het paard?? :P
doei doei je zusje -
19 April 2006 - 19:53
Kaatepetaat:
WOOOWW boutje ziet er echt super vet uit!!!Vooral je mooie pakkie!
En top van die beklimming hoor!Fijne week daar nog!
Liefs xx Karin -
20 April 2006 - 23:00
Gurt:
Vette foto's bout! ziet er echt HEEEL gaaf uit! maar er hangt dus een 2e kerel onder je om fotos en video's te maken??? maf gezicht lijkt me! wil je lekker van t uitzicht genieten, denk je "eindelijk zonder japanners met hun vermaledijkde camera's", hangt er een springer onder je die je door zn lens wil bekijken!
wat een ellende. ik kan me voorstellen dat je overal van baalt en terug wilt komen. (voor als je t vergeten was: dit weekend bata en volgend weekend koninginnedag. ik zeg: pik ze nog even mee :-) )
mzzl
-
21 April 2006 - 11:39
B.o.B.:
Yeah, living the dream!
Sterk werk lullo! Geniet er nog maar van die paar weekjes! Halleej -
24 April 2006 - 05:41
Sjef:
wat een leventje zeg ;)
ik zie wel dat je t goed maakt kerel, hier in BKK ook alles prima vol te houden
gr sjef -
24 April 2006 - 19:49
Pieter En Corrie:
Hallo Arnoud,
Ga je na een dagje werken even naar jouw site en dan ben je ineens weer heel ergens anders. Wij gaan vrijdag naar Barcelona voor 5 dagen , vinden we al heel wat!! Leuke verhalen heb je te vertellen en mooie foto's. Wat geweldig wat je allemaal meemaakt. Ik hoop dat je straks Nederland ook nog een beetje boeiend vindt. Liefs en groeten, pieter en corrie -
25 April 2006 - 10:06
Mitch:
Boudmans, ben trots op jou! jij bent goed bezig. Ik denk niet dat je nu nog eht recht hebt te beweren dat je het zo druk ehbt met studie :)
je kunt ook trots zijn op ons, we hebben de bata gewonnen. nu nog een beetje trots kunnen zijn op NAC, dat is afwachten... Zet m op daar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
